ben bu korkuyu bir türlü yenemiyorum hiçbir kere içimden söküp de halledemiyorum denedim oysa defalarca yine denedim kurşun gibi göğsüme saplanmış çıkaramıyorum
kimseler anlamıyor beni zaman olmadı öğretmenim sen bu acıyı bir de bana sor
geçmişe takılıp kalmışım aklımı nelerle yormuşum beceremiyorum şu yaşamayı beceremiyorum
ardına bakma diyorsun öyle sever gibi arkamdan ağlama ne olur dik durabilmeyi sen öğrettin aşkı bana bu şehri sevmeyi keşke öğrenseydim sensiz kalabilmeyi
senle doğmuşum seninle ölemiyorum başucumda resmin gülümsüyor bana ben gülemiyorum büyüyünce geçer mi acım o da benimle büyür mü ne bileyim hiç denemedim bu yol sensiz yürünür mü
