Yine yoksun benim olan her şeyi çok görüyorlar bana Dursun dünyam beni yok soran olmayacak beni hiç bir zaman
Bi cemre düşer benim gözyaşımla birleşir Bi selde kaybolur o verdiğin vaatlerin Ben ömre bedel dedim attım içime özlem'i sen Cellat oldun hayallerimi hançerinle kör ettin.
Bir anda kaybolan o hayallerimi düşündüm Ve kalemim eşlik etti düştüğümde derdine Ben Bir akşam küstüm aşka senle beraber Kim haklı bilmiyorum, sormadım elaleme
Bildiğimle ilerledim, Dedim ki biraz yavaş çıktığım bu yolda onla dan buluşacağız – Gönülde beslediğim bir sendin papatyam – İzlediğin denizdim ve manzarandım her zaman
Mesafeler vardı bende hesap edip geldiğimde Sokaklarda sabahladım ellerimde bir çiçekle 5 dakika görmek için tüm ailemden Vazgeçerken sen benden vazgeçtin, o mavi gözlerinle...
Yine yoksun benim olan her şeyi çok görüyorlar bana Dursun dünyam beni yok soran olmayacak beni hiç bir zaman
Papatya devri bitmez, kapanmaz o defter Ya her ne kadar fırlatılsa o notlarda emek var Yanlış anlaşılmalar yüzünden oldu ayrılık ve Tatlı tebessümler ettin adımı duyduğun her an.
Şimdi söyle suçlu kim, nefretim mi inancın mı Susma söyle suçlu kim, 3. şahıslar mı Ben sinirle yumrukladım duvarları izle canım Kanım hala çok taze, bitmeyecek umutlarım
Hala düşlerimdesin sen hala hayallerimde bak Bayadır yorgunum ben psikolojim darma duman Gülüşlerine hasretim bi gelsen de sarılsan Bana bi parça mutlulukla birazda sen gerekli yar...
Bir isteğim var sizden gülüşleriniz çok güzelken Kırmak üzmek yakışmaz siz kendiniz olun yeter Bir dileğim var benim, Kıs ayında düşse cemre o deniz yanar sonra mutluluk da doğar şehre...
Yine yoksun benim olan her şeyi çok görüyorlar bana Dursun dünyam beni yok soran olmayacak beni hiç bir zaman...
